Monday, April 27, 2009

utopia

ti einai outopia?borei kapoios na prosdiorisei gia tin outopia?

an kati einai anefikto gia kapoion tote apotelei outopia.
otan omos kapoios exei mia stasi kai enan tropo zois pou euelpistei se kati apoduknuei oti den einai outopikos ka8os i ipoti8emeni outopia tou lambanei xoro,xrono kai praxi.Opote an kapoios apokalei kapoion outopisth den exei kamia apolitos simasia dioti gia ton outopiko ekeino xaraktira apotelei basi,drasi k tropo zois opote automata o oros xreizete "outopikos".

kai ka8e mera kai pio glukeia kai ka8e mera kai pio koda.


*axizei na tonisoume omos kapoia enoxlitika gegonota:
pos oi kommounistas adetei8ode ston oro outopistes(den ton apodexode) otan tous prosdidoun auton ton xaraktirismo kai to me to poso eukola prosdiorizoun/xaraktirizoun me auto ton oro tous anarxikous.

einai to analogo em to exis:
-Pasokos(i neodimokratis):ade more pou pate me to 8%
-kkes:simasia den exei i posotita alla i poiothta,eimaste ligoi kai kaloi,ligoi alla siniditopoihmenoi
ktl

-kkes:pou pate more anarxikoi treis kai o koukos eicte,eceis kai o bogiatzis stin filaki
-anarxikos:simasia den exei i posotita alla i poiotita,eimaste ligoi kai kaloi,ligoi alla siniditopoihmenoi ktl
-kkes:ti malakies mou les
emeis den xreiazomaste na eimaste oute polloi oute ligoi,oute organomenoi oute anorganotoi eimeis eimaste eleu8eroi!

epipros8eto 1 oikonomiki krisi>ergasia kai an8ropos

Ακούγονται ήδη οι πρώτες φωνές, οι οποίες «ανακοινώνουν» ότι έφτασε το τέλος της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής «καταιγίδας» ή, τουλάχιστον, ότι έχει πλέον αρχίσει να φαίνεται το βάθος της κρίσης, «αφού δεχόμαστε θετικά μηνύματα από τις αγορές και ιδίως από αυτές των Η.Π.Α.». Η θέση αυτή, «μεταφραζόμενη» οικονομικά, σημαίνει ότι η πιστωτική επέκταση, η οποία είχε δημιουργήσει τη σημερινή ευημερία στις «δυτικές» κοινωνίες, φτάνοντας σχετικά πρόσφατα στο ανώτατο σημείο της και ολισθαίνοντας προς την αντίθετη φορά (πιστωτική συρρίκνωση), σταθεροποιήθηκε και ενδεχομένως ανέκτησε την αρχική της θετική πορεία. Είναι όμως πράγματι έτσι ή μήπως αντικατοπτρίζει απλά τις επιθυμίες μας να εξέλθουμε γρήγορα από την κρίση; Στην οικονομική θεωρία, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, υπάρχει μία περιγραφή του «πιστωτικού φαινομένου», η οποία επεξηγεί το μηχανισμό που οδηγεί στη διαρκή αύξηση της ποσότητας των χρημάτων. Σύμφωνα με αυτήν έχουμε τα εξής: α) Κάποιος καταθέτει στην Τράπεζα Α ένα ποσόν 1.000 . Η τράπεζα διατηρεί τα 200  στους λογαριασμούς της (ρεζέρβες) και δανείζει τα 800  στην Τράπεζα Β. β) Η Τράπεζα Β που δανείζεται τα 800 , δημιουργεί διατηρεί αντίστοιχα τα 160  στους λογαριασμούς της και δανείζει τα 640  στην Τράπεζα Γ.γ) Η Τράπεζα Γ που δανείζεται τα 640  διατηρεί τα 128  και δανείζει τα 512  που «περισσεύουν» κοκ.Με αυτόν τον τρόπο, έχουμε στο τέλος «καινούργιες» καταθέσεις συνολικά 5.000 , από την αρχική κατάθεση των πραγματικών 1.000 , ρεζέρβες αυτά τα 1.000  και νέες πιστώσεις 4.000 . Δηλαδή, τα 1.000  που κατέθεσε ένας και μοναδικός πελάτης έγιναν 4.000  πιστώσεις και 1.000  ρεζέρβες – επομένως, «ως δια μαγείας» πολλαπλασιάστηκαν.Στο ίδιο παράδειγμα και από την αντίθετη φορά, εάν ο αρχικός πελάτης ζητήσει από την Τράπεζα Α να του επιστρέψει τα 1.000 , τότε αυτή θα ζητήσει από την Τράπεζα Β τα 800  που της είχε δανείσει, συμπληρώνοντας τα με τα 200  που είχε διατηρήσει (ρεζέρβες) κ.ο.κ. Έτσι λοιπόν, τα 4.000  πιστώσεις και τα 1.000  ρεζέρβες, συνολικά 5.000 , θα ξαναγίνονταν 1.000 . Φυσικά, όταν η οικονομία λειτουργεί ομαλά, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει πρακτικά, αφού εμφανίζονται συνεχώς νέοι καταθέτες, οι τράπεζες δανείζονται επί πλέον χρήματα κλπ. Σε κάθε περίπτωση όμως, δεν είναι τόσο εύκολη η διαδικασία της επιστροφής χρημάτων, όσο αυτή του δανεισμού τους, ενώ εμπεριέχει πολλούς διαφορετικούς κινδύνους. Είναι λοιπόν πιθανόν, στο παράδειγμα μας, η Τράπεζα Β, η οποία για να επιστρέψει με τη σειρά της τα 800  θα πρέπει να ζητήσει την αποπληρωμή των 640  από την Τράπεζα Γ, να μην μπορέσει να το επιτύχει, επειδή η Τράπεζα Γ αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα ρευστότητας και αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της. Στην περίπτωση αυτή, η Τράπεζα Β είναι υποχρεωμένη (υπό κάποιες προϋποθέσεις φυσικά)α) να ζητήσει από κάποιον άλλο «πελάτη» της τα 640  καιβ) να δημιουργήσει προβλέψεις ζημιών, επίσης 640 .Αφʼ ενός μεν λοιπόν η πιστωτική επέκταση στην αντίθετη της φορά, διπλασιάζει το πρόβλημα, αφʼ ετέρου, επειδή ο «πελάτης» που επιστρέφει τελικά το δάνειο είναι συνήθως ο υγιέστερος της πιστωτικής αλυσίδας, δημιουργούνται διαστρεβλώσεις στις αγορές (πραγματική οικονομία) και «διαφοροποιημένα» προβλήματα.Για παράδειγμα, ο αρχικός πελάτης μπορεί να ζητήσει την επιστροφή των χρημάτων του όχι γιατί πανικοβλήθηκε σε σχέση με την ασφάλεια των καταθέσεων του (ο εφιάλτης των τραπεζών), αλλά γιατί έχει μειωθεί το εισόδημα του και θέλει να καλύψει τη διαφορά, για να διατηρήσει τις καταναλωτικές του συνήθειες. Στην περίπτωση αυτή έχουμε συρρίκνωση των αποταμιεύσεων, η οποία αναγκαστικά οδηγεί στη μείωση των επενδύσεων (αφού ο τράπεζες έχουν λιγότερα χρήματα για να δανείσουν σε επενδυτές ), στην ανεργία κλπ. Ένα δεύτερο παράδειγμα είναι να πανικοβληθεί η Τράπεζα Β και να σταματήσει να δανείζει τους πελάτες της (ιδιώτες, επιχειρήσεις, άλλες τράπεζες), προσπαθώντας επί πλέον να περιορίσει την έκθεση της στον πιστωτικό κίνδυνο – να ερευνήσει δηλαδή τα υφιστάμενα δάνεια της, να διαπιστώσει προβλήματα, να δημιουργήσει βιαστικά μεγαλύτερες του σύνηθες προβλέψεις και να προσπαθήσει να εισπράξει όσα περισσότερα χρήματα γίνεται, από όποιους πελάτες μπορεί (από τους υγιείς συνήθως). Ο πανικός της τράπεζας Β μεταφέρεται στην υπόλοιπη αγορά (αυτό έχει συμβεί στην πραγματικότητα σήμερα), με αποτέλεσμα να ενταθεί το πρόβλημα. Και από εδώ λοιπόν προκαλείται μείωση των επενδύσεων, ανεργία κλπ Σύμφωνα όμως με τους ισχυρισμούς διαφόρων σήμερα, ο φόβος να λειτουργήσει περαιτέρω αντίστροφα η πίστωση έχει εξαλειφθεί, γεγονός που μεταξύ άλλων σημαίνει (στο παραπάνω θεωρητικό μοντέλο μας) ότι α) ο αρχικός πελάτης δεν ζητάει πίσω τα χρήματα του – δεν έχει πανικοβληθεί δηλαδή, διαπιστώνοντας ότι οι αποταμιεύσεις (καταθέσεις) του δεν βρίσκονται στο θησαυροφυλάκιο της τράπεζας, αλλά έχουν δοθεί σαν δάνειο σε τρίτους και αυτός ενδεχομένως έχει αναλάβει εν αγνοία του το ρίσκο (προφανώς κανένας καταθέτης δεν θα εμπιστευόταν τα χρήματα του στις τράπεζες, εάν υποχρεωνόταν σε τέτοιο ρίσκο) και δεν έχει ανάγκη να συμπληρώσει το εισόδημα του,β) τα προβλήματα ρευστότητας της Τράπεζας Β έχουν αποκατασταθεί καιγ) ο πανικός των τραπεζών, τουλάχιστον στις μεταξύ τους συναλλαγές, έχει εκλείψει, οι επενδύσεις θα συνεχίσουν να αυξάνονται κλπ Είναι όμως πράγματι έτσι ή μήπως βιαζόμαστε να χαρούμε, διακινδυνεύοντας την επανάληψη των ίδιων λαθών; Η αλλαγή των λογιστικών προτύπων στις Η.Π.Α. δεν είναι ουσιαστικά η «υπεύθυνη διαδικασία» που επανέφερε κάποιες τράπεζες στην κερδοφορία και όχι η εξάλειψη του κεντρικού προβλήματος των ενυπόθηκων δανείων μειωμένης εξασφάλισης; Μήπως τα διάφορα θετικά μηνύματα είναι συντονισμένες προσπάθειες «χειραγώγησης» των αγορών, με κίνδυνο να προκαλέσουν την κρίση των κρίσεων, την παγκόσμια δημοσιονομική; Για να μπορέσουμε να απαντήσουμε στα ερωτήματα αυτά, οφείλουμε να περιγράψουμε πριν τα διάφορα στάδια μίας οποιασδήποτε χρηματοπιστωτικής κρίσης, η οποία μπορεί να συμβεί οποτεδήποτε και σε οποιαδήποτε μικρή ή μεγάλη χώρα (όπως στο Μεξικό, στην Αργεντινή, στη Ρωσία, στην Ταϊλάνδη κλπ στο παρελθόν). Χωρίς να αναλωθούμε σε πολλές λεπτομέρειες, τα βασικά στάδια είναι, κατά σειρά μίας «λογικής» προτεραιότητας, τα εξής:1ο στάδιο: Οικονομικά προβλήματα των καταναλωτών (νοικοκυριών), τα οποία δημιουργούν αντίστοιχα προβλήματα στις τράπεζες (ενυπόθηκα δάνεια, πιστωτικές κάρτες, μεταχρονολογημένες επιταγές ειδικά στη χώρα μας κλπ) οι οποίες, τόσο από τις ζημίες, όσο και από τη μείωση των καταθέσεων (η πιστωτική επέκταση στην αντίθετη φορά της – τα 1.000 έγιναν 5.000 και τα 5.000 επιστρέφουν στα 1.000), υποχρεώνονται να περιορίσουν τα δάνεια στις εταιρίες, μεταφέροντας με τη σειρά τους το πρόβλημα στην «πραγματική» Οικονομία.Για πρώτη φορά το πρόβλημα μεταφέρθηκε και στα κράτη παγκοσμίως, τα οποία αποφάσισαν, σε αντίθεση με την κρίση του 1929 (ο τότε Υπουργός Οικονομικών των Η.Π.Α. κ. Α. Μέλον είχε αποφασίσει «την εκκαθάριση της σαπίλας του συστήματος» και όχι τη διάσωση του), να στηρίξουν τις τράπεζες από το δημόσιο ταμείο τους (από τους φορολογουμένους), αποκαθιστώντας επί πλέον την εμπιστοσύνη μεταξύ τους (της μίας τράπεζας με την άλλη). Έτσι, εμποδίστηκε η είσοδος στο δεύτερο στάδιο οπότε, κατά την άποψη μας, η κρίση σήμερα ευρίσκεται σε αυτό ακριβώς το σημείο: στην «ισορροπία σε τεντωμένο σχοινί».Πρόκειται λοιπόν για μία αμφιταλαντευόμενη ζυγαριά που εμείς τουλάχιστον δεν είμαστε σίγουροι ακόμη ούτε για το που τελικά θα κλίνει, αλλά ούτε και για τις συνέπειες της. Όπως συμβαίνει και στην Ιατρική, έτσι και στην Οικονομία τα φάρμακα έχουν πολλές φορές παρενέργειες, ενώ οι μέθοδοι που εφαρμόζονται με βάση την προηγούμενη εμπειρία προσπαθούν να γιατρέψουν παρελθόντες ιούς, οι οποίοι όμως έχουν ενδιάμεσα γίνει απρόσβλητοι στα αντισώματα. Ας ελπίσουμε ότι η υπερβολική δόση «συμβατικών φαρμάκων» (τύπωμα νέων χρημάτων χωρίς αντίκρισμα) που δόθηκε στον σοβαρά πάσχοντα παγκόσμιο ασθενή (ήδη σήμερα αποκαλύφθηκε στη Γερμανία ότι οι τράπεζες της έχουν επισφάλειες άνω των 800 δις ), θα τον θεραπεύσει, χωρίς να τον οδηγήσει ανεπιστρεπτί στο θάνατο. 2ο στάδιο: Ολοκληρωτική απώλεια της εμπιστοσύνης όλων των συναλλασσομένων μεταξύ τους. Δηλαδή των καταναλωτών προς τις τράπεζες και αντίστροφα, των τραπεζών μεταξύ τους, των κρατών προς τις τράπεζες, των κρατών μεταξύ τους και ούτω καθʼ εξής.Αυτό που σωστά βλέπουμε να συμβαίνει σήμερα (G20, G7, δηλώσεις προβεβλημένων ατόμων, χαμόγελα αισιοδοξίας των πολιτικών κλπ), δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία μεγάλη και συντονισμένη προσπάθεια για να μη συμβεί το μοιραίο: ο πανικός δηλαδή και η εξάπλωση του, για τον οποίο δεν υπάρχει απολύτως κανένα οικονομικό φάρμακο.Σε κάθε περίπτωση, αυτοί που στην πραγματικότητα διατηρούν το σύστημα σήμερα σε ισορροπία είναι οι απλοί άνθρωποι, οι οποίοι δεν κατευθύνθηκαν μαζικά στις τράπεζες, για να αποσύρουν προστατεύοντας τις οικονομίες τους. Αντίθετα με αυτούς, οι ίδιες οι τράπεζες έπαψαν να δανείζουν ακόμη και τις συναδέλφους τους, προτιμώντας να αφήνουν τα χρήματα τους κατατεθειμένα στις κεντρικές τράπεζες για σιγουριά – παρά το ότι ενισχύθηκαν τα μέγιστα από τα κράτη. Δυστυχώς, πάντοτε κατά την άποψη μας, αυτοί οι «απλοί άνθρωποι» που σήμερα στηρίζουν το παγκόσμιο σύστημα, θα είναι οι ίδιοι που θα κληθούν να πληρώσουν, στη θέση αυτών που το λήστεψαν (με αύξηση της φορολογίας, φοροεπιδρομές κλπ).3ο στάδιο: Υποτίμηση των νομισμάτων (αφού συνήθως έχει προηγηθεί η αθρόα εκτύπωση νέων), αύξηση των επιτοκίων για να προσελκυσθούν καταθέσεις, μεγάλη κάμψη της πραγματικής οικονομίας (δεν γίνονται επενδύσεις λόγω μειωμένης ζήτησης και ζημιογόνων τιμών πώλησης), υψηλή ανεργία, μείωση της φορολογικής βάσης λόγω περιορισμού του ΑΕΠ, εξ αυτής μείωση των δημοσίων επενδύσεων και δαπανών (κοινωνικό κράτος) κλπ. Στη συνέχεια επαναλαμβάνεται το πρώτο στάδιο με αυξημένη ένταση («σπειροειδής» κύκλος) κ.ο.κ. Ο σπειροειδής (φαύλος) κύκλος μπορεί να ξεκινήσει από οποιοδήποτε από τα τρία βασικά στάδιά του (για παράδειγμα, σε ένα κράτος από την απώλεια εμπιστοσύνης στο νόμισμα του – 3ο στάδιο), ενώ σήμερα άρχισε από τις Η.Π.Α. και τους καταναλωτές της, από το 1ο στάδιο. Όταν πράγματι ξεκινήσει, είναι πολύ δύσκολο να σταματήσει η φορά του - πόσο μάλλον να αντιστραφεί, αφού σε κάθε στάδιο που ακολουθεί το προηγούμενο (στριφογυρίζει συνεχώς κατά κάποιον τρόπο), γίνεται όλο και πιο καταστροφικός (ανίατος). Ποια είναι όμως η γενεσιουργός αιτία της σημερινής χρηματοοικονομικής κρίσης, η οποία αυτή τη φορά δεν εμφανίσθηκε σε μία σχετικά μικρή χώρα, όπως κάποτε στην Ταϊλάνδη ή στη Βραζιλία, αλλά στη μεγαλύτερη Οικονομία του πλανήτη;Κατά την άποψη μας, είναι η εμφάνιση του ιού του «ετεροβαρούς ρίσκου» («ηθικός κίνδυνος» στην οικονομική θεωρία - ένας όρος προερχόμενος από τις ασφάλειες), σε μία εξαιρετικά εξελιγμένη του παραλλαγή. Για να γίνει περισσότερο κατανοητό όμως, οφείλουμε να το αναλύσουμε από την αρχή.Η έννοια «ετεροβαρές ρίσκο» που χρησιμοποιούμε εμείς εδώ, αναφέρεται σε οποιαδήποτε κατάσταση, στην οποία ένα πρόσωπο αποφασίζει πόσο ρίσκο θα αναλάβει, ενώ κάποιο άλλο πρόσωπο πληρώνει το κόστος, όταν τα πράγματα δεν εξελιχθούν θετικά και καταλήξουν σε ζημίες. Εξετάζοντας τη σημερινή χρηματοπιστωτική κρίση από το συγκεκριμένο πρίσμα, θα διαπιστώσουμε αμέσως ότι από το ξεκίνημα της (ενυπόθηκα δάνεια μειωμένης εξασφάλισης στις Η.Π.Α.), η εσφαλμένη αξιολόγηση του «ετεροβαρούς ρίσκου» από τις τράπεζες ήταν εξαιρετικά βαρύνουσα. Με δεδομένο το ότι οι πελάτες των τραπεζών δανείζονταν χρήματα για την «κερδοσκοπική» αγορά ακινήτων, στο 100% της «αγοραίας» αξίας τους (πολλές φορές ακόμη και της μελλοντικής, αφού αναμενόταν η συνεχής αύξηση των τιμών πώλησης τους), χωρίς να συμμετέχουν με δικά τους κεφάλαια και χωρίς να εγγυώνται με άλλους τρόπους (για παράδειγμα με τις καταθέσεις ή με τους μισθούς τους), ο κίνδυνος που ανελάμβαναν ήταν μηδενικός ενώ, αντίθετα, η ευκαιρία μεγάλη.Από την άλλη πλευρά, όλοι όσοι προωθούσαν τα δάνεια, αμειβόμενοι με ποσοστά «επί των πωλήσεων», χωρίς να είναι υπεύθυνοι για την είσπραξη των τοκοχρεολυσίων, κέρδιζαν σημαντικά ποσά, χωρίς να αναλαμβάνουν τον παραμικρό κίνδυνο. Στη συνέχεια οι τράπεζες, «εμπνευσμένες» από τα αποτελέσματα και «εφευρίσκοντας» τη δυνατότητα της μαζικής πώλησης αυτών των δανείων σε επενδυτικές εταιρείες, επίσης δεν αναλάμβαναν κανένα συνειδητό ρίσκο, έχοντας μόνο ωφέλεια. Οι επενδυτικοί οργανισμοί, ενώνοντας τα πάσης φύσεως δάνεια σε CDOs, δημιουργούσαν «ασφαλή» (μέσω των CDS) και «ποιοτικά» (ΑΑΑ από τις αμειβόμενες επί τούτου εταιρείες «αξιολόγησης») «χρηματοοικονομικά προϊόντα», πουλώντας τα περαιτέρω - έχοντας μόνο ωφέλεια και καθόλου κινδύνους.Το «ετεροβαρές ρίσκο» έφτασε τελικά στο απόγειο του όταν, οι τελικοί αποδέκτες των δανείων μειωμένης εξασφάλισης (οι τράπεζες δηλαδή που ζήτησαν να εισπράξουν τις δόσεις από τους δανειολήπτες), διαπιστώνοντας ότι δεν ήταν ούτε ασφαλή (δεν μπορούσαν να εισπράξουν τις δόσεις), ούτε ασφαλισμένα (οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν πλήρωναν όλα αυτά που δεν μπορούσαν να πληρώσουν οι δανειολήπτες), αναγκάσθηκαν να τα αποσβέσουν από τους ισολογισμούς τους, εμφανίζοντας ως εκ τούτου τεράστιες ζημίες. Αμέσως μετά οι τράπεζες, για να καλύψουν τις τεράστιες ζημίες τους, κατέφυγαν στη βοήθεια των κρατών, μεταβιβάζοντας πλέον τον κίνδυνο στους πολίτες τους - χωρίς μάλιστα να αποδέχονται ούτε ευθύνες, ούτε και μειώσεις των αμοιβών των στελεχών τους (Golden Boys). Προφανώς, εμείς οι πολίτες δεν έχουμε τη δυνατότητα να συνεχίσουμε το πιστωτικό «παιχνίδι» τους (να μεταβιβάσουμε δηλαδή την ευθύνη της πληρωμής των ζημιών τους σε κάποιους άλλους), αφού είμαστε ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας (η βάση καλύτερα της μεγαλύτερης οικονομικής «πυραμίδας» τύπου Madoff που δημιούργησε ποτέ ο άνθρωπος).Από τη στιγμή και μετά που τα κράτη ανέλαβαν τις ευθύνες χωρίς να έχουν καμία ωφέλεια, είτε εθνικοποιώντας τις τράπεζες, είτε με οποιουσδήποτε άλλους τρόπους (Bad Bank κλπ), το «ετεροβαρές ρίσκο» εδραιώθηκε δυστυχώς στο καπιταλιστικό σύστημα, με ανυπολόγιστες συνέπειες για το μέλλον του. Αρκεί να παρατηρήσουμε πόσες άλλες επιχειρήσεις ακολούθησαν ή σχεδιάζουν να ακολουθήσουν το παράδειγμα των τραπεζών (General Motors κλπ), για να καταλάβουμε τη σοβαρότητα του προβλήματος και τον πραγματικό «συστημικό» κίνδυνο που ελλοχεύει πίσω του (όχι τον δήθεν που συνήθως επικαλούμαστε – το υπερβολικό μέγεθος δηλαδή των τραπεζών)Κατά την άποψη μας, η προοπτική της κατάρρευσης κάποιων μεγάλων τραπεζών δεν είναι η μεγαλύτερη απειλή του συστήματος, αφού υπάρχει μία απλούστατη λύση – η δημιουργία μίας νέας κρατικής τράπεζας σε κάθε χώρα που να εξασφαλίζει τις αποταμιεύσεις των ανθρώπων, χωρίς να είναι απαραίτητη η βοήθεια των όποιων ζημιογόνων ιδιωτικών τραπεζών.Η μεγαλύτερη απειλή του καπιταλιστικού συστήματος είναι αναμφίβολα η εξάπλωση του «ιού του ετεροβαρούς ρίσκου», ο οποίος φαίνεται αυτή τη στιγμή να έχει ξεπεράσει τα στενά όρια των επιχειρήσεων (τραπεζών, ασφαλειών κλπ), «καταλαμβάνοντας» τα ίδια τα κράτη, στις μεταξύ τους συναλλαγές.Η αρχή άλλωστε έχει ήδη γίνει όταν, κυρίως μέσω της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας (Fed) και του τότε διοικητή της, ο «ιός» εξήχθηκε στις ευρωπαϊκές και λοιπές τράπεζες – άρα στα ανά τον κόσμο κράτη που εδρεύουν. Οι σημερινές ενέργειες των Η.Π.Α., έτσι όπως υποκειμενικά τις αξιολογούμε (τύπωμα χρημάτων, υποτίμηση του νομίσματος, υπερπληθωρισμός για τη μετατροπή των επισφαλών ενυπόθηκων απαιτήσεων των αμερικανικών τραπεζών σε ασφαλείς, υποτιμητική μείωση των ελλειμμάτων και του δημοσίου χρέους των Η.Π.Α. εις βάρος των δανειστών τους κοκ), συνεχίζουν να μεταφέρουν και μάλιστα επαυξημένο το πρόβλημα διεθνώς.Στην προκειμένη περίπτωση δηλαδή οι Η.Π.Α., οι οποίες ωφελήθηκαν τα μέγιστα από τον πολλαπλασιασμό των χρημάτων μέσω της διόγκωσης των πιστώσεων (υπερκατανάλωση, αστρονομικές αμοιβές, υπερκέρδη κ.α.), δεν αναλαμβάνουν τον κίνδυνο των εσφαλμένων επιλογών τους, αλλά τον «μοιράζουν» διεθνώς, με τη βοήθεια της οικονομικής και λοιπής ισχύος τους. Γνωρίζοντας φυσικά ότι έχουν γίνει αντιληπτές από τους μέχρι σήμερα «συνεργάτες» τους (Ευρώπη, Κίνα, Ιαπωνία κ.α.), «ανοίγονται» σε καινούργιους, όπως αποδεικνύεται από τα συνεχή ταξίδια του Προέδρου τους (Λατινική Αμερική, Περσία κλπ). Είμαστε σχεδόν σίγουροι ότι, πολλές άλλες χώρες (Ανατολική Ευρώπη κλπ), ακολουθώντας το παράδειγμα των Αμερικανών, θα προσπαθήσουν με τη σειρά τους να αποφύγουν τα δικά τους προβλήματα, μεταφέροντας τα όπου βρεθεί κατάλληλο έδαφος, ακόμη και με κίνδυνο να απολέσουν την αυτονομία τους (το συναίσθημα της ασφάλειας σήμερα, η επιδίωξη της δηλαδή, είναι ισχυρότερο από αυτό της ελευθερίας). Δυστυχώς, κάποιες άλλες χώρες, όπως η δική μας, οι οποίες δεν έχουν σε καμία περίπτωση αυτά τα χαρακτηριστικά, θα κληθούν να πληρώσουν, με το πρόσχημα πλέον του «ετεροβαρούς ρίσκου», το οποίο θα επικαλεσθούν οι ηγέτιδες δυνάμεις των ευρύτερων διακρατικών ενώσεων.
και δεν υπήρχε εγωισμός για τίποτε, δεν υπήρχε εγωισμός, αυτός υπάρχει όταν μπαίνει στη μέση το χρήμα, όταν δεν υπάρχει χρήμα δεν έχεις εγωισμό.


Είναι το μοναδικό πράγμα που θα μπορούσε να σώσει τον κόσμο, η αναρχία. Είναι το πιο όμορφο που υπάρχει, ο καθένας... δουλεύει όλος ο κόσμος, ούτε αφέντες ούτε προστάτες και κάθε ένας κάνει αυτό που έχει στο κεφάλι του. Όλος ο κόσμος έχει κάτι μέσα στο κεφάλι του.

Σε καιρούς που πολλαπλασιάζονται οι προσπάθειες να δυσφημιστούν οι αναρχικές ιδέες και οι προκατασκευασμένες απόψεις του καθεστωτικού τύπου

Η αναρχία είναι η ελευθερία, είναι η ανοιχτή πόρτα προς το απέραντο της ελευθερίας και της ευημερίας της ανθρωπότητας.


δίνεται μια εικόνα της αναρχίας, πάντα με το πιστόλι, όχι κύριε... όλοι πήραμε τα πιστόλια, αλλά βασικά στηρίζεται στην συνειδητοποίηση του κόσμου μέσα από την πολιτιστική δουλειά, για να δημιουργήσει αυτό που ονειρευόμαστε, έναν νέο κόσμο.


Το πιο συγκλονιστικό ήταν ότι εκεί ήταν μια πλατεία γεμάτη και μιλούσαν... και κανείς δεν χειροκροτούσε... υπήρχε σιωπή, ο κόσμος δεν χειροκροτούσε, αλλά σκεπτόταν αυτό που λέγονταν, άκουγαν, μόνο που και που ακουγόταν κάποια φωνή, "Ζήτω η CNT" αλλά αυτό μόνο ακουγόταν σαν ηχώ ή "Ζήτω ο Εελευθεριακός Κομμουνισμός" και αυτό έδινε πάθος γι΄ αυτό που γινόταν σ΄ αυτόν τον κόσμο, χωρίς χειροκροτήματα, χωρίς αυτή τη συνήθεια των κομμουνιστών να χτυπούν συνέχεια παλαμάκια... ήταν περισσότερο συνειδητοποίηση.


Η αναρχία δεν είναι ένα κόμμα..ούτε μια μοναδική ιδέαγια το πώς να οργανωθείς.
Είναι πολλές ιδέες, βασισμένεςστην "επικίνδυνη" πρακτικήτου να σκέφτεσαι ελεύθερα...
Το 1936, στις αναρχικές κοινότητεςμία από τις ιδέες που είχε τα καλύτερα αποτελέσματαήταν ο Ελευθεριακός Κομμουνισμός...
... γιατί από τη μία αφήνει το "άτομο" και υποβιβάζει σταδιακά ή επαναλαμβανόμενατη σπουδαιότητα του Κράτους.



και δεν υπήρχε εγωισμός για τίποτε, δεν υπήρχε εγωισμός, αυτός υπάρχει όταν μπαίνει στη μέση το χρήμα, όταν δεν υπάρχει χρήμα δεν έχεις εγωισμό.


και δεν υπήρχε εγωισμός για τίποτε, δεν υπήρχε εγωισμός, αυτός υπάρχει όταν μπαίνει στη μέση το χρήμα, όταν δεν υπάρχει χρήμα δεν έχεις εγωισμό.


και δεν υπήρχε εγωισμός για τίποτε, δεν υπήρχε εγωισμός, αυτός υπάρχει όταν μπαίνει στη μέση το χρήμα, όταν δεν υπάρχει χρήμα δεν έχεις εγωισμό.



και δεν υπήρχε εγωισμός για τίποτε, δεν υπήρχε εγωισμός, αυτός υπάρχει όταν μπαίνει στη μέση το χρήμα, όταν δεν υπάρχει χρήμα δεν έχεις εγωισμό.




TO KATALABES? και δεν υπήρχε εγωισμός για τίποτε, δεν υπήρχε εγωισμός, αυτός υπάρχει όταν μπαίνει στη μέση το χρήμα, όταν δεν υπάρχει χρήμα δεν έχεις εγωισμό.



Είμαι αναρχικός, και ο αναρχικός είναι ένας άνθρωπος με συνοχή (πνευματική ειρήνη, η ηρεμία, η εξοχή, να δουλεύεις το λιγότερο δυνατό, όσο είναι απαραίτητο για να μπορείς να ζεις, να απολαμβάνεις την ομορφιά, τον ήλιο. Να απολαμβάνεις τη ζωή με κεφαλαία, τώρα υπάρχει η ζωή με πεζά). Είναι το να έχεις μια προσωπική θεώρηση. Να εφαρμόζεις τις ιδέες σου στην καθημερινότητα στο μεγαλύτερο βαθμό, χωρίς να περιμένεις μέχρι να γίνει η επανάσταση. Αυτό μπορεί να το κάνει ο αναρχικός τώρα.
Είναι μια φιλοσοφική θεώρηση, είναι μια κατάσταση πνεύματος, μια στάση ζωής. Πιστεύω πως αυτή η κοινωνία είναι πολύ άσχημα οργανωμένη, τόσο κοινωνικά όσο και πολιτικά και οικονομικά. Πρέπει να την αλλάξουμε εντελώς. Η αναρχία επικαλείται μια ζωή εντελώς διαφορετική. Με την αναρχία, προσπαθούμε να ζούμε αυτή την ουτοπία λίγο λίγο κάθε μέρα.


pano sta ereipia ton filakon an8ise i eleu8eria

i eleu8eria tou enos einai proipo8esi tis eleu8erias tou allou

ανακήρυξη της 23ης Aυγούστου, ημέρας που υπογράφηκε η συμφωνία Mολότοφ-Pίμπεντροπ, ως «ημέρας μνήμης για τα θύματα των εγκλημάτων του σταλινισμού και του ναζισμού»!


o filos mas o pleuris efoson anaferame tin lexi nazismo:
«Έτσι θέλουν οι Εβραίοι. Διότι μόνον έτσι καταλαβαίνουν: εντός 24 ωρών και εκτελεστικό απόσπασμα»- «…Ξυπνήστε. Οι επίβουλοι Εβραίοι σκάπτουν τον τάφον των Εθνών. Ξυπνήστε και ρίξατέ τους μέσα, διότι τους αξίζει…» - «…Φταίει ο πολιτισμένος κόσμος που ανέχεται τα διεθνή παράσιτα που λέγονται Ιουδαίοι….φθάνει η ώρα των αντιποίνων»- «Εβραίος και άνθρωπος είναι έννοιες αντιφατικές δηλαδή η μία αποκλείει την άλλη» - «…Η όλη των εγκληματική συμπεριφορά δικαιολογεί τας πράξεις των Ναζί εναντίον των και κάτι περισσότερον. Τας δικαιώνει» - «…Η ιστορία της ανθρωπότητος θα καταλογίση στον Αδόλφο Χίτλερ τα εξής: Δεν απήλλαξε, ενώ ηδύνατο την Ευρώπη από τους Εβραίους» κ.λπ- «…Τους καταφρονούμε δια την ηθικήν των, δια την θρησκείαν των, δια τας πράξεις των, που όλα μαζί αποδεικνύουν ότι είναι υπάνθρωποι»- (κάτω από φωτογραφία του Άουσβιτς): «Καλώς κάνουν και διατηρούν το στρατόπεδον εις καλήν κατάστασιν, διότι ουδείς γνωρίζει τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον»- «…δεν μπορώ να ανέχομαι τους δολοφόνους, ληστάς, βιαστάς, παράσιτα, διαφθορείς…της ελεεινής Εβραίλας να συκοφαντούν τους υπερόχους Εθνικοσοσιαλιστάς»- «Το ΖΥKLON B δεν ήτο παρά ένα δηλητηριώδες αέριον χρήσιμον δια τας απεντομώσεις των στρατοπέδων συγκεντρώσεως…όλα τα άλλα είναι παραμύθια της προπαγάνδας»- «Η Εβραϊκή πτωματολογία στην περίπτωση του Άουσβιτς απεδείχθη εξ αρχής ψευδεστάτη»- «…Απελευθερωθείτε από την Εβραϊκήν προπαγάνδα, που σας εξαπατά με τα ψεύδη περί στρατοπέδων συγκεντρώσεως, θαλάμων αερίων, «φούρνων» και τα άλλα παραμύθια του ψευτο-ολοκαυτώματος..».



Κ.Πλεύρης: ….Κάψανε το γραφείο μου – εδώ και 4 μήνες – κάψανε το βιβλιοπωλείο του Γεωργιάδη (Σημ. βουλευτή του ΛΑΟΣ)…
Πρόεδρος: Καλά αυτό είναι γνωστό..


haaha,klapsomouno....borei na a8wo8ikes alla emeines stin istoria os os o klapsiaris nazistis(paraponiari)



apokta endiaferon:« Η μόνη οδός σωτηρίας των Εβραίων είναι να παύσουν να ονειρεύονται την παγκόσμιον κυριαρχίαν. Αλλιώς ο αφανισμός τους θα συμβεί ολοκληρωτικώς και δια παντός
«…το πολύ πολύ θα εναπομείνουν μερικές χιλιάδες που θα κόβουν τα πουλάκια τους και θα περιμένουν τον Ιεχωβά τους

Saturday, April 25, 2009

ποινικοποίηση της κουκούλας

euxaristoume kirioi dikastes!euxaristoume kirie ipourge dikaiosinis!euxaristoume kirie Dendia.

Me auton ton tropo anagnorisate olous autous tous agones pou exei dosei i simboliki opsimi adidrastiki morfi tis koukoulas.O diaxorismos ton gramon stratopaidou kai omadon krousis,i pistopoihsh anagnoristikon stoixeiwn tou adipalou apoteloun ta protarxika stadia ligo prin tin parataxi ton duo adi8eton taxikon straton,duo eu8eion atemnon grammon pou pote den efaptode men alla h moira to fernei na sigrouode merxi telikis isopedoseis.

ipotiki anagnorisi kai paraxorisi ek merous tou organomenou kai taktikou katoxikou starou pou ekprosopei to organomeno egglima pou onomazete kratos kai pou apotelei sima katate8en tou oloklirotismou.8a episimanoume omos oti ta peri9oria na adidrasoun diaforetika einai periorismena.

afou prota prospa8isate na parapoihsete ta gegonota,afou prospa8isate na mas peisete oti tetoia gegonota einai xena os pros tin ellada kai afou kopiasate toso poloi na pisete ton proedro tis pagosmias trapezas oti ta gegonota stin ellada me ta dekembriana itan apla mia atixh stigmi kai afou ekeinos eixe loustei tou allokotou fobou foboumenos oti i ekrixi tis elladas borei na exaplo8ei se olo ton kosmo kai na taraxei to organomeno mesa apo kratika kai kapitalistika lobby xrimatopistotiko systima,min fobouste omos 8a sas paixoume timia kai otan i autokratoria sas katareei den 8a to exete katalabei mexri na bre8eite ston pato opou i idia dimiourgisate.
Ystera prospa8isate na kapileusete tin dinami tis koukoulas.Geliopoih8ikate omos giati i koukoula den gnorize tautotita(mexri simera pou tis titloforisate)kai prospa8isate na enoxopoihsete kati to opoio den apotelouse mia fisiki odotita.I moni fisiki odotita pou enoxopoih8ike apo autin tin energeia sas itan i odotita tis propagandas i opoia en eth 2008-2009 dilose to brodero paron kato apo tis maskes tou elektikou mixanismou autou pou einai ipoxeirio kai meso askisis kai epibolis mias exousias i opoia pigazei apo tis apofaseis mias koinonikis elit i opoia parafronei.i astinomia opos blepete loipon apetixe ston stoxo tis na amaurosei tous eleu8eriakous koinonikous kai taxikous agones tou prosopoiou,giati o foreas tis einai mia alli megaliteri analisi.Efoson omos i koukoula den einai prosopo alla einai mia idea den 8a katafernate pote na tin ekleipsete.Tora omos mas paraxorisate ta nomika dikaiomata.i katastrofi tis bitrinas kirioi kai kiries mou den apotelei bandalismo alla mia simboliki praxi kai oso gia tous ergazomenous pou 8igode apo tetoies praxeis 8a sas paraxoriso mia ergatiki apeu8igisi<
kai ena minima pros se sas pou mas timate me ola auta pou kanete,kanete tous agones mas pio irwikous kai deixnete oti den mas ipotimate ka8olou,oute kai meis....

na teleiosoume kai na kleisoume giati i koukoula 8elei na parei 8esi kai seira,organomeni omos tagmeni sto stratopedo....

i koukoula poinikopoieite simfona me ton nomo,otan teloude egglimata biopragias se dimosies sina8roiseis,ths lhsteias,ths aproklitis f8oras xenis idioktisias kai ths swmatikis blabeis..

dld auto eprepe na to kata8esei o dikastis,den einai autonoito??...alla mipos o nomos anaferete stis astinomikes arxes?autoi einai i arnisi tis koukoulas,o arnitis tis opos exoume anaferei proigoumenos.

*poinikopoieite i koukoula i mipos kati allo??i drasi,i ennalaktiki morfi apopsis,i koukoula iparxei giati kai i kamera iparxei kai kaneis den tin exei poinikopoihsei.kai simfona me poion nomo??egglima biopragias mipos ennoeite otan oi dinameis katastolis epiti8ode se anipopsiastous polites kai se amaxo pli8ismo kai diamartyromenous fouthtes??i poreia apoteleia dimosia sina8roisi??>ara apotelei dikaiomatiko sidagmatiko dikaioma na ekfrasi kapoios kapoia apopsi ara dn ipaxrei logos na poinikopoiei8ei i koukoula.ti gireuei mia listeia se mia poreia?isos na einai ekeinoi oi kapoioi pou plironoun ta la8i mias gomenas pou tin lene krisis kai tis filis tis tis fileleu8eris politikis...aprokliti f8ora einai ta mcdonald?to oti kleboun ta lefta tou kosmaki kai ta spitia esas sas akougete aprokliti??somatiki blabi????zartinieres,prasina papoutsia k sigoura ekatomiria pou den exoun ftasei sta mesa eximerosis

8a olokliroume labete ipopsin oti t ergo teleite nixterines ores sinama me ta fortomena programta tis sxolis
euxaristo

Followers

About Me

My photo
ENAS EINAI O STOXOS GNOSTOS APO PALIA.PALIA KAIGAN BIBLIA TORA KAINE MALLIA,PALIA 8A ME KREMAGANE TORA OLA KALA,TORA ME KALOPIANOUN MOU KANOUNE PROTASEIS MOU IPOSXODE KARIERA LEEI ARKEI NA KATALAGIASEIS.TORA ME AFOMOMOIONOUN KAI ME OIKOIOPOIOUN ALLA KALOU KAKOU ME PARAKOLOU8OUN KAI POU K POU XTYPANE MA XTIPIOUDE KAI AUTOI!