o ellinikos xristianismos:

«Θὰ ξεσηκώσω τὰ παιδιά σου, Σιών, ἐναντίον τῶν παιδιῶν τῶν Ἑλλή-
νων καὶ θὰ σὲ κρατήσω ὡς ξίφος πολεμικό... ὁ Κύριος ὁ παντοκράτωρ
θὰ τοὺς ὑπερασπίσῃ (τοὺς Ἑβραίους), καὶ θὰ τοὺς κατασπαράξουν (τοὺς
Ἕλληνες), καὶ θὰ τοὺς θάψουν κάτω ἀπὸ πέτρες σφεντόνας, καὶ θὰ τοὺς
πιοῦν σὰν κρασί, καὶ θὰ γεμίσουν (μὲ τὸ αἷμα τους) φιάλες σὰν αὐτὲς τοῦ
θυσιαστηρίου» (Ζαχαρίας, θ΄ 13-15).

Μέχρι καὶ Ἕλληνες ἔβαλε μέσα στὸ ἱερὸ (συναγωγή) καὶ μόλυνε τὸν
ἅγιο τοῦτο τόπο» (κα΄ 28-29).

α. Ἰωάννης Χρυσόστομος
[Χαρακτηρίζει ὀνομαστικῶς τοὺς Ἕλληνες: • «μωρούς»: τόμος 18, σελ. 17,
• ἐκφέροντες «λόγους ματαίους καὶ ἀκαθάρτους»: 18,113, • «κυλιομένους
ὁμοῦ μὲ πόρνους καὶ μοιχούς...»: 18,115, • «δεισιδαίμονας»: 34,429, • «αἱ-
μομείκτας μετὰ μητέρων καὶ ἀδελφῶν»: 34,459, • «ἀσοφωτέρους ἀπὸ τὰ
ζῷα»: 34, 497, • «ἐστιγματισμένους», «χειροτέρους ἀπὸ τοὺς χοίρους ποὺ
πασαλείβονται μὲ περιττώματα», «κυνικὰ καθάρματα», «παναθλίους»,
«παμμιάρους», «ἀναισχύντους» κ.ἄ.]

Στὴν ὁμιλία του «Εἰς Τεσσαρακοστήν»: «Ἂς ντραποῦν οἱ Ἕλληνες βλέ-
ποντας τ ὴν ἀγάπη μ ὲ τ ὴν ὁ ποία ἀ ποδεχόμεθα κ αὶ ἀσπαζόμεθα τ ὸν
ἐρχομὸ τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς κι ἂς ὀνομάζουν ἐκεῖνοι γιορτὲς καὶ
πανηγύρια τὴ μέθη κι ὅλες τὶς ἄλλες ἀκολασίες κι ἀσχήμιες.»

Τίποτε δὲν κατώρθωναν, διότι τέτοια εἶναι ἡ πλάνη (τῶν Ἑλλήνων φι-
λοσόφων), ὥστε, καὶ ἂν ἀκόμη κανεὶς δὲν τὴν ἐνοχλῇ, διαλύεται.» («Εἰς
τὸν Ἀπόστολον Παῦλον», Ὁμιλία Δ΄.)

Τὰ παιδιά, νὰ ὑπακοῦτε στοὺς γονεῖς σας σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ
Κυρίου... Ὅμως ὅταν ὁ γονέας εἶναι Ἕλλην ἢ αἱρετικός, τότε τὸ παιδὶ
δὲν πρέπει νὰ ὑπακούῃ.» («Εἰς τὴν Ἐπιστολὴν πρὸς Ἐφεσίους», Ὁμιλία
21, παρ. α.)
• «Γιατὶ ὁ ἅγιος