Subscribe to:
Post Comments (Atom)
About Me
- oratrondelta
- ENAS EINAI O STOXOS GNOSTOS APO PALIA.PALIA KAIGAN BIBLIA TORA KAINE MALLIA,PALIA 8A ME KREMAGANE TORA OLA KALA,TORA ME KALOPIANOUN MOU KANOUNE PROTASEIS MOU IPOSXODE KARIERA LEEI ARKEI NA KATALAGIASEIS.TORA ME AFOMOMOIONOUN KAI ME OIKOIOPOIOUN ALLA KALOU KAKOU ME PARAKOLOU8OUN KAI POU K POU XTYPANE MA XTIPIOUDE KAI AUTOI!
«Μέγας ο Αλέξανδρος που υποδούλωσε τις ελεύθερες και αυτόνομες ελληνικές πόλεις και κατέλυσε τους ελεύθερους θεσμούς και το πολίτευμα της γνήσιας δημοκρατίας – συμφορά για τους Έλληνες και την ανθρωπότητα – προκαλώντας την παρακμή του κλασικού πολιτισμού. Μέγας ο Αλέξανδρος που γέμισε την Ελλάδα και την Ασία με πτώματα και ερείπια»,
ReplyDeleteΟ ίδιος ο Αλέξανδρος υιοθετεί το μεγαλείο και τη χλιδή της περσικής Αυλής καθώς και την απολυταρχική συμπεριφορά των Ασιατών ηγεμόνων. «Αξιώνει να τιμάται ως Πέρσης μονάρχης, κάτι απαράδεκτο για το εκστρατευτικό σώμα που έχει γαλουχηθεί με άλλες παραδόσεις
Η έκφραση "πας μη έλλην βάρβαρος" ενδέχεται να μην είναι καν αρχαία, καθώς οι αρχαίοι μάλλον θα χρησιμοποιούσαν την έκφραση "μη έλλην βάρβαρος", χωρίς το "πας" που εδώ πλεονάζει. Ή θα χρησιμοποιούσαν το εστί ("μη έλλην βάρβαρος εστί"). Πάντως σχεδόν σίγουρα η φράση δεν ανήκει στον Ισοκράτη.
Βάρβαρος= εκείνος που η ομιλία του μοιάζει με βαρ-βαρ, δηλαδή εκείνος που μιλάει ξένη γλώσσα.
Σε πάρα πολλές γλώσσες ο ξένος περιγράφεται με εκφράσεις του στυλ "εκείνος που δεν μιλάει τη γλώσσα μου" και σπανίως έχει υποτιμητική έννοια αφεαυτής. Σίγουρα πάντως οι αρχαίοι έλληνες δεν υποτιμούσαν τους Πέρσες και πολύ περισσότερο τους Αιγύπτιους, οι οποίοι περιγράφονται επίσης ως βάρβαροι. Θαύμαζαν και τους δύο για την ισχύ των πρώτων και τις γνώσεις των δεύτερων. Η υποτιμητική σημασία της λέξη βάρβαρος είναι μεταγενέστερη και μάλλον ρωμαϊκή.
http://imerologiomiasksenis.blogspot.com/2009/02/blog-post_17.html
oi ethnikes taftotites einai 'fisikes' kai oxi koinonika fainomena.
ReplyDeleteoti oles oi ethnikes taftitites (ma oles) einai domika idies.
αφού μιλώντας επιλεκτικά για ψέματα και αλήθειες δεν αφήνουν στον αναγνώστη κανένα περιθώριο αμφισβήτησης. Κι αυτό επειδή πάνω από το κεφάλι του κρέμεται η αγχόνη της βαθμολογίας
Οι περισσότεροι οικονομολόγοι, στο βαθμό που τους απασχολεί καν αυτό το ζήτημα, θεωρούν πως η Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930 ήταν μια ανώφελη και μη αναγκαία τραγωδία. Εάν ο τότε Αμερικανός πρόεδρος Χέρμπερτ Χούβερ απλώς δεν είχε προσπαθήσει να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό εν όψει της επερχόμενης οικονομικής κάμψης· εάν απλώς η Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα δεν είχε υπερασπιστεί τον κανόνα του χρυσού εις βάρος της εγχώριας οικονομίας· εάν οι αρμόδιοι απλώς είχαν σπεύσει να παράσχουν ρευστό στις απειλούμενες τράπεζες και έτσι να καλμάρουν τον τραπεζικό πανικό που αναπτύχθηκε τα 1930-31, τότε το χρηματιστηριακό κραχ του 1929 θα είχε οδηγήσει σε μια σύντομη ύφεση που γρήγορα θα είχε ξεχαστεί. Και εφόσον οι οικονομολόγοι όσο και οι πολιτικοί είχαν διδαχθεί από εκείνη την εμπειρία -κανένας σύγχρονός μας υπουργός Οικονομικών δεν θα επαναλάμβανε την περιβόητη ρήση τού τότε υπουργού Οικονομικών Άντριου Μέλον, «Να εκκαθαρίσουμε την πλεονάζουσα εργασία, να εκκαθαρίσουμε τις μετοχές, να εκκαθαρίσουμε τους αγρότες, να εκκαθαρίσουμε την αγορά ακινήτων... να αφαιρέσουμε τη σαπίλα από το σύστημα»- δεν θα μπορούσε να επαναληφθεί ποτέ το φαινόμενο της Μεγάλης Ύφεσης. Ή μήπως μπορεί να επαναληφθεί;
ReplyDelete