.Αυτό που θα έλεγα εγώ στην Κυβέρνηση είναι ότι η κρίση του καπιταλισμού που ζούμε σήμερα εσωτερικεύεται στα κόμματα εξουσίας
Και τα δυο κόμματα εκφράσανε οικονομικά συμφέροντα και όχι συμφέροντα της κοινωνίας
Στα άρθρα 1 και 3 της Οικουμενικής Διακήρυξης, διαμορφώνεται ο στόχος της πολιτικής. «Κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την ασφάλεια». Αν κάνουμε μια βιαστική ανάλυση για το τι σημαίνουν αυτά για το κάθε κράτος που αποτελεί μέρος της πολιτισμένης ανθρωπότητας, τότε θα έχουμε την εξής λίστα υποχρεώσεων: Δικαίωμα στη ζωή σημαίνει: εξασφάλιση εργασίας, κατοικίας, παιδείας, υγείας και υγιεινού περιβάλλοντος, ελευθερία με-
27
τακινήσεων, ασφάλιση, δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο και στον πολιτισμό. Δικαίωμα στην ελευθερία είναι: όλες οι θρησκείες, όλες οι απόψεις, φιλοσοφικές, πολιτικές, αισθητικές κλπ. είναι εκ προοιμίου ισότιμες. Απαγορεύεται κάθε διάκριση λόγω χρώματος, θρησκείας, φύλου, ηλικίας ή γλώσσας. Ασφάλεια σημαίνει κατάργηση του πολέμου, των εμφυλίων, φυλετικών ή θρησκευτικών συρράξεων. Ακόμα σημαίνει και προσωπική ασφάλεια για τον καθένα στο περιβάλλον του, στον τόπο εργασίας του, στις μετακινήσεις του ή στην παραμονή του σ’ οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη. Η ζωή είναι αναφαίρετο δικαίωμα. (Οι επίσημες ερμηνείες είναι πολύ πιο σύνθετες και λεπτομερείς) Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε πως η μεταπολεμική Ευρώπη τα είχε δώσει όλα αυτά, αλλά η κυριαρχία της κεϋνσιανικής οικονομίας, που, χωρίς να καταργεί τον πλούτο, φρόντισε για την ανακατανομή ενός μέρους του πλούτου. Το ευρωπαϊκό μοντέλο δημοκρατίας που επικράτησε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ό, τι κριτικές και αν έχει να του κάνει κανείς, ήταν το πιο προχωρημένο που έχει γνωρίσει η σύγχρονη ανθρωπότητα.
No comments:
Post a Comment