ras

Ο Μίλτον Φρίντμαν, καθηγητής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου (Βραβείο Νόμπελ 1976) ήταν ορκισμένος εχθρός του Τζων Μάϋναρντ Κέϋνς, δηλαδή του οικονομολόγου που οι θεωρίες του είχαν επιβληθεί σ’ όλο τον καπιταλιστικό κόσμο μετά το Β’ Παγκό­σμιο Πόλεμο. Ο Φρίντμαν είδε πως όλα τα κεκτημένα της ανθρω­πότητας: κοινωνικό κράτος, δημόσια κοινόχρηστη περιουσία, δημόσιες επιχειρήσεις, υγεία, παιδεία, οκτάωρο, ασφάλιση, σύνταξη κλπ., όλα αυτά επιβαρύνουν το κόστος της εργασίας και κάνουν το τελικό προϊ­όν μη ανταγωνιστικό. Άρα λοιπόν για να αναπτυχθεί η οικονομία πρέπει να καταργηθούν αυτές «οι αρχαϊκές μορφές», να «εκσυγ­χρονιστεί» η οικονομία και το κράτος και ο εργαζόμενος να δουλεύει σε συνθήκες δουλείας (η μόνη διαφορά με την κλασική δουλεία ήταν πως ο σημερινός σκλάβος έχει θεωρητικά τη δυνατότητα να επιλέ­γει αφεντικό. Λέμε θεωρητικά, γιατί πρακτικά δεν έχει. Δουλεύει εκεί που βρίσκει δουλειά). Όσες επιχειρήσεις είναι δημόσιες και κοινής ωφελείας θα δοθούν σχεδόν δωρεάν στους καρχαρίες του μεγάλου κεφαλαίου, όπου θα αποκαλούνται με το ευγενές όνομα του επεν­δυτή, δηλαδή κάτι σαν ευεργέτη και γι’ αυτήν την ευγενική του προ­σφορά, θα απαλλάσσεται από τους φόρους.